Romantische ontrouw.

Het voorbije weekend ons bezig gehouden met het vangen en ringen van eksters. Elk jaar weer een boeiende bezigheid. We konden 33 stuks strikken en eentje daarvan had al een ring aan. Het bleek een vrouwtje dat Julien in 2012 geringd had in Tongeren. 

Even bij de buurman.

De waarneming van het weekend kwam er bij ons laatste koppeltje dat we wilden vangen. We hadden de val opgesteld op een parking in de stad van de smaak, Hasselt. Al snel konden we een driftig mannetje vangen. Het vrouwtje bleef er even verweesd naar kijken. Om dan een paar keer weg te vliegen en terug te keren. Wat een bezorgde echtgenote had deze ekster. Echt een voorbeeld van ekstertrouw. Tot Eddy mij er even op wees wat er plots aan de andere kant van de auto zich afspeelde. Onze trouwe ekster liet zich daar het hof maken door een ander mannetje om er dan zonder schroom op nog geen 20 meter van waar haar echtgenoot gevangen zat passioneel mee te paren. Daarna ging ze haar veren nog even goed leggen in een boom nog iets dichter bij de cel van haar man. Om dan opnieuw onverschillig rond te kooi te gaan hippen. Trouwe eksters ? Ik denk het niet.

Ontrouw in vogelland.

Het zesde gebod wordt door heel wat vogelsoorten zonder verpinken overtreden. Zo kennen we allemaal onze schattige koolmeesjes die in heel wat tuinen ons verblijden met een nestje in één door onszelf opgehangen nestkastje. Als ringer kan ik jullie al vertellen dat dit niet zo een lieverdjes zijn. Ze kunnen stevig bijten en dit meestal op plekken in je vingers waar het extra pijn doet. En huwelijkstrouw nemen ze ook helemaal niet zo nauw. 

Zo blijkt uit wetenschappelijk onderzoek met DNA en nog meer van die ingewikkelde dingen dat ongeveer 6,5% van de koolmeeskinderen een andere vader hebben dan deze waarmee hun moeder hun heeft grootgebracht. De mannetjes kennen dit gevaar en bewaken hun madam dan ook tijdens het broedseizoen en ze verdedigen hun territorium luidkeels zingend tegen vreemde indringers. Blijkbaar soms niet goed genoeg. Want madam slaagt er toch nog in om af en toe eens bij de buurman een rendez-vous te hebben. Maar meneer is zelf ook niet zonder zonden. Mannetjes gaan tijdens het broedseizoen ook wel eens langs bij een andere dame. Hun verdediging is dat ze hierdoor een grotere kans maken om hun genen te verspreiden. De reden waarom de vrouwtjes soms op zoek gaan naar een bijkomend mannetje is nog niet echt duidelijk. Willen ze zeker spelen als blijkt dat ze toch niet de man van hun dromen hebben gekozen? Inzetten op meer paarden zullen we maar zeggen. Of proberen ze door dit gedrag de diversiteit aan genen te verhogen ? Het blijven voorlopig nog vraagtekens.

Huiszwaluw.

Nog een soort waar ontrouw wel best veel voorkomt is de huiszwaluw. Deze schattige beestjes met een naam die doet vermoeden dat oost, west thuis best is blijken inderdaad ook een donker kantje te hebben. 

Nu is het natuurlijk zo dat deze soort in kolonies broeden (ondertussen zijn we al blij met één kolonie in ons dorp, want ze worden heel zeldzaam). En dan is even binnenwippen bij de buurman of buurvrouw gauw gebeurd als manlief of vrouwlief op insectenjacht is. Voor mij alvast een ontgoocheling om te lezen dat één van mijn favoriete vogelsoorten in zonde leeft. Maar het zal natuurlijk wel zijn reden hebben.

Superman.

De supersoort op gebied van ontrouw blijkt een schitterend vogeltje uit Australië, het ornaatelfje. Weer een naam waarvan je denkt dat ze een onberispelijk leven leiden. Ze doen het er blijkbaar om. De mannetjes van deze soort bekommeren zich totaal niet om hun kroost. Integendeel, ze zijn het ganse broedseizoen op pad om zo veel mogelijk vrouwtjes te verleiden. Ze hebben zelfs de gewoonte om de dames zelf geplukte bloemen aan te bieden als verleidingsmiddel. En ik ben er zeker van dat de mannetjes ornaatelfjes ‘s avonds samen komen in café “Bij Ornaat”. En dan met hun blinkende blauwe kruin omhoog tegen elkaar opscheppen over al hun veroveringen bij een stevige pint (of meelworm in dit geval).