Verdwenen hoogstam.

Steenuildrama ?

De sporen van de storm blijven zichtbaar in het landschap. En nu pas wordt duidelijk hoeveel bomen er in onze regio tegen de vlakte zijn gegaan. En daar zitten ook heel wat hoogstammen tussen. En dat is volgens mij geen goed nieuws voor mijn steenuiltjes. 

Een landbouwer liet mij al weten dat de nestkast in zijn weide ook tegen de vlakte was gegaan. Total loss en dus niet meer bewoonbaar. Ik zal mijn ronde eens moeten doen om te zien welke nestkasten het overleefd hebben en welke niet. Benieuwd of de koppels van verdwenen nestkasten er andere gaan uitkiezen of dat we naar een dieptepunt bij de steenuilen gaan. Het blijft afwachten.

Hoogstam waar ik 3 jaar geleden nestkast hing.

Zelfde locatie na de storm.

Ook een aantal torenvalkenkasten gingen tegen de grond. Maar dit was vooral omdat er een aantal hun beste tijd al hebben gehad. Gelukkig kan ik rekenen op een handige harry (Rob in dit geval) om de nieuwe kasten te gaan ophangen. Mijn taak beperkt zich tot het aanwijzen van de plaats waar ze moeten komen.

Witkop.

Ondertussen ben ik al een aantal dagen gestart met het ringen op mijn eigen locatie. Juli zit er al op en met 229 gevangen vogels is het niet zo een best jaar. Maar als ik de gemiddeldes vergelijk zitten we daar toch niet zo heel veel onder. 

Blijkbaar zijn heel wat soorten nog bezig met een laat nestje. Misschien om verloren gegane broedsels te compenseren ? Wie zal het zeggen. Dit weekend was een witkoppige staartmees de ster van de dag. Ik ving ze samen met haar broers en zusjes die een “gewoon” verenpakje aanhadden. Het gaat niet om de noordse ondersoort met een sneeuwwitte kop. Maar om een soort kleurafwijking waar de normale koptekening zo goed als ontbreekt. Komt wel vaker voor.